داستان کوتاه "مشوره"

اما رسم نبود. و باید کلانا، ای کاره می کدن و نام می ماندند که اگه اونا هر نامی را می ماندند ، می ماندند و می ماند. خلص، به چُرت شدند که چطو کنن؟ چطو نکن؟ تا ای که ده کله شان زد که : یک فلم بازی کنن.

همی شد که "بابه و بی بی" ِ پدری و مادری و یک یک  خاله ها و کاکا ها   و عمه ها  و ماما هاره خبر کدن. دیگ شوروا هم بار شد. کلگی خوش و خندان و منت دار شدند که به محفل  "نام شانی طفل" خبر شده اند! نان مان خورده شد و دستهاره شستند و یاالله خیر شد که برن سر اصل گپ.

"بچه فلم"  خودش شروع کد به گپ زدن و گفت: شماره زحمت دادیم که بیایین و نام اشتوک نو پیدا شده ماره بانین. و همگی تان هم  سر ما حق دارین! مگم بخاطریکه خفگی پیش نیایه، پِشک مندازیم. کلگی قبول کدن و گفتند صحیح اس.

"زن و شوی" ، کاغذک هاره وخت تیار کده بودن و تیز کده پیش هر بابه و بی بی و کته کلان زانو زده شیشتن و پرسان کدن که چی نام بانیم؟ او بیچاره ها هم نظر خوده گفتند . مگم هر چی که می گفتند، "بچه فلم" فقط نوشته می کد " ملیحه ملیحه ملیحه ملیحه"

ملیحه نوشته کدن که خلاص شد، از اتاق دگه یک اشتوکه صدا کدن که بیایه و "پشک" ورداره. پشک اول چی بود؟ " ملیحه". پشک دوم؟. "ملیحه" پشک سوم " ملیحه".

اینمی بود که : یک چک چک و شاباس و آفرین آفرین شد که اینه بخیر، سه دفعه ورداشته شد و قسمت ده ملیحه بودخدا نیک و مبارک کنه.

نام طفل، "ملیحه" شد و حق به حقدار رسید. دگه هیچکس پرسان نکد که چطو کل کاغذا " ملیحه" بوده؟!

کلگی به همی خوش بودن که ده جلسه شورا و مشوره خبر شده اند و عضویت دارند!!!